راستشو بخواین یه چند ماهی میشه که می خوام یه کاری رو انجام بدم اما نمی تونم.دقیق تر بگم، یه مسابقس بین من و یه نفر دیگه.هر آخر هفته ما دوتا چند بار باهم مسابقه می دیم ولی تقریبا همیشه اون برنس! و من هم هر بار که شکست می خورم درست مثل بازی بانس-بازی مخصوص گوشی های نوکیای قدیمی که خیلی هم باحال بود-یکی از جون هام از بین میره.
میدونید چیه بد دوره زمونیه ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارن که من همیشه ببیازم.البته نمی خوام دلیل ضعفم رو دیگران به حساب بیارم ولی خب شاید اگه من 100 سال قبل زندگی می کردم اینقدر راحت شکست نمیخوردم!
نمی دونم چی شده که اراده ها خیلی ضعیف شدن، با اینکه میدونم باید چه کار بکنم تا رقیب سر سخت و سمج خودم رو شکست بدم اما کارایی رو انجام میدم که باعث باختم میشه.انگار علاوه بر اینکه باید با دشمنم بجنگم باید با خودمم بجنگم!!!
فکر میکنم بیش تر آدم ها مثل من همیشه در حال مبارزه هستن و گاهی پیروز و گاهی شکست خورده هستن.اینم بگم که نوع دشمن هر کس هم به هدف هر فرد ربط داره.
پــ نــ:
نظر شما چیه؟شما هم مثل من هستید؟
